நிகழ்காலம் மற்றும் இறந்தகாலம்

கதைகள் என்ன! கவிதைகள் என்ன!
ஒராயிரம் கோடி சொல்லலாம்
இதயத்தின் கதவு திறந்து வந்த போது!!

வைத்தது வலது காலா! இடது காலா!!
தெரியாது எனக்கு!!!
வந்தது வாழ்க்கையை உணர்த்துவதாய்
மட்டுமே தெரிந்த்து எனக்கு!!

என் கவிதையில் மட்டுமல்ல
இதயத்திலும் ஓர் இடமுண்டு....!!
என்னைப் பற்றியும் நினைக்க
இதயமொன்று துடிக்கிறது என்று!!!

ஆயிரம் கனவுகளை நீ புதைத்திருந்தாலும்
இப்போதும் வழியமைக்கிறாய்........
என் எல்லா கனவுகளுக்கும்!!

கனவோடே தொலையும் என்றிருந்தேன்!!
களையாது நினைவாகும் என்றுணர்த்தியவள் நீ!!!!!!!!!

நூறு முறை போடா! போடி!! என்றாலும்
அப்புறம் ! விழுப்புரம்!!!! என்பதே உன் குறும்புகளில் பிடித்தது எனக்கு!!


தொலைபேசியில் நீ உரைத்த
ஆங்கிலச் சொல் ஒன்று
காதினுள் படையெடுக்காததால்
கேட்பேன் என்னவென்று!!
தன்னிடம் கூட நண்பன் இவன்
இழிவுப்படக்கூடாது என்பதற்காக
அழகே உரைப்பாய் என் தாய் வாழ்த்தியது போல! தமிழில்!!!

தாயின் எண்ணங்கள்
தந்தையின் கனிவான கண்டிப்பு
சகோதரனின் செயல் நோக்கங்கள்
சகோதரியின் வாய்மொழி
அனைத்தும் காண்கிறேன் உன்னோடு!!

எண்ணங்களை வார்த்தைகளாகினேன்
எனக்கு தெரிந்த மொழி ஒன்றில்!!

உன்னோடு எனக்கிருந்த உணர்வுகளை
மட்டுமே எழுத்துகளாக்கியுள்ளேன்..!!

உன் சில நொடி மௌனம் போல
என் தமிழும் காலம் பல காத்திருந்தது.!
கருங்கல் படர்ந்த இந்த இதயத்தில்
முட்கள் இல்லாமல் பூத்த ரோஜா செடி போல!!!

நான் எழுதும் கவிதைகள் அனைத்திலும்
கற்பனையும், பொய்யும் உண்டு...ஆனால்
நான் பொய்யுரைக்காத வார்த்தைகள் இவையணைத்தும்..!!


என் முதல் தோழியின் பெயர் மீனா!!
நினைவில் அவள் பெயர் மட்டும்!
காண்கிறேன் அவள் முகம் இன்று!! நீ!!
வருடம் பதினாறு கடந்த பின் கண்டிருக்கிறேன்
காலம் என்னை கடந்த பாதைகே கூட்டிச் சென்றது..!!

மீண்டும் உன் கண்ணீரை தொலைக்காதே!
உன் தலையணைக்குத் தெரியும்
கண்ணீரின் சுவாசமும்! வாய்திறந்து நீ சொல்ல தவிக்கும் வார்த்தைகளும்!!
இன்று எனக்கும் தெரிந்தது!!!!

எனக்காக இரு சொட்டு கண்ணீர் வைத்திரு!
என் நிரந்திர பயணத்தின் தொடக்கத்தில்
உன் அன்பின் அடையாளத்திற்காக!!!

தள்ளி வைத்து விடாதே உன் தலையணையையும்!! என்னையும்....!!!